Gedichten

Angst voor geluk

Soms in de nacht als je naast me ligt,
als je naast me ligt met je meidengezicht,
dan heb ik je weer zo lief.
En ik denk met trots aan ons kleine gezin,
en ik denk: er zit wel samenhang in,
het biedt wel perspectief.

Daar komen nare gedachten van:
dat het zo niet altijd maar duren kan,
het is allemaal veel te fijn.
Nu is mijn bedje wel gespreid,
maar deze kinderen, deze meid
zijn te mooi om waar te zijn.

Wat maken we misschien nog allemaal mee,
misschien ga jij met een ander in zee,
met een zwaarbehaarde man.
Of slepende ziekte of ander kruis
komt over de wereld of over ons huis,
en maakt er een puinhoop van.

Dat denk ik dan. Maar de volgende dag
geeft een ruzie die er wezen mag,
een fraai stuk burengerucht.
En al die gedachten, mijn lekker stuk,
aan ziekte en ontrouw en ongeluk
slaan ratelend op de vlucht.

Mijn Vriend David

‘k Heb in de vakantie een vriend gehad,

daar ging ik haast elke dag mee op pad,
en we leenden elkaar onze boeken.
En ‘s morgensvroeg werd ik wakker van
steeds datzelfde heerlijke plan
om die vriend weer op te gaan zoeken.

Zo zijn al die dagen voorbijgegaan,
en toen brak de laatste ochtend aan
dat wij elkaar nog zagen.
Nou ja. Gewoon. De vakantie was om.
En wij vergaten, zo stom, zo stom,
elkaars adres te vragen.

Soms, in mijn bed, met mijn ogen dicht,
lig ik te proberen of ik zijn gezicht
kan vinden in mijn gedachten.
Het lukt me nooit. Maar vandaag in de klas
wist ik plotseling weer precies hoe hij was,
precies hoe hij praatte en lachte.

Dat zal ik onthouden, nog heel erg lang.
Hoop ik tenminste. Want soms ben ik bang
dat ik na een heleboel jaren
hem tegen zal komen, en hij stelt zich voor,
en ik stel me voor.
En we hebben niet door
dat wij die twee vrienden waren.

Ik stierf van dorst in 't zicht van stromend water

en dronk daarna te veel in de woestijn.

Dat was het einde, het begin kwam later.

Soms kort de tijd de afstand tot die pijn,

maar dan kan ik in treurnis vrolijk zijn,

zoals in 't najaar 't voorjaar herbegint,

bij 't ouder worden jonger dan als kind.

Ik stel geen prijs op wat wordt aangeprezen,
ik stel mij pas echt open als ik dicht,
hoe meer ik lees, hoe meer ik nog moet lezen,
al wat ik nader raakt steeds meer uit zicht,
hoe dichterbij, hoe verder weg het ligt,
ik zoek altijd wat anders dan ik vind,
bij 't ouder worden jonger dan als kind.

Ik kan niet ernstig zijn dan door te spelen,
ik spreek de waarheid als ik me vergis,
niet bang alleen, maar eenzaam tussen velen,
vol doodsgedachten als er bruiloft is,
vol levensvreugde bij een dodenmis
en een verliezer ziende in wie wint,
bij 't ouder worden jonger dan als kind.

Prins, wat ik dicht, is als een oud verhaal,
dat nieuwer wordt, hoe meer ik het herhaal.
Ik ben de man die nooit iets nieuws verzint,
bij 't ouder worden jonger dan als kind.

Van af het begin zien we dat deze gedicht meer persoonlijk is. Tenminste denk ik dat wel, maar in poëzie is niets voorspelbaar maar je kunt zeggen van de titel dat de gedicht waarschijnlijk meer persoonlijk is. Als we het eerste stanza hebben gelezen zien ven en ritme van rijm. Deze rijm is een combinatie van Gepaard en Omarmend rijm. Want: Ligt(A), Meidenzicht(A), Lief(B), gezin(C), in(C), perspectief(B). Deze hele gedicht gaat over zijn vrouw en leven, hoe hij nog steeds niet kan geloven dat hij zo en prachtig gezin heeft. Maar op hetzelfde moment denkt hij ook aan allerlei slechte gedachten die er kunnen geburen. Uiteindelijk een ruzie in volgende ochtend maakt al zijn gedachten weggaan. Deze gedicht is gericht aan moeders en vaders. Het zegt tegen ze dat je moet je familie altijd houden, en ja er kunnen altijd slechte dingen gebeuren maar dan moet je sterk zijn en doorgaan met leven ook als het iets verschrikkelijk is. Wat het gedicht ook zegt is dat ruzies naturel zijn als je een familie hebt. Je gaat ruzies hebben, over het stomste dingen. Maar die ruzies zijn belangrijk, anders zul je vergeten waarom je gein zo belangrijk is. We kunnen zien dat het gedicht heel veel vrouwelijke rijm heeft en dat Willem Wilmink zich heeft meer concentreerde aan de rijm schema en de verhaal van het gedicht dan op alliteratie of assonantie. Ook de structuur van het gedicht is zeer normaal. 4 stanza met allemaal 6 lijnen.

Angst Voor Geluk

Gedichten Analyse

Ik stierf van dorts in't zicht vanstromend water

Om de beginnen denk vind ik deze gedicht een beetje te langzaam en saai. Het heeft wel veel emotie en veel om na te denken maar er is geen spanning of soort of een climax. Het reden is omdat het leest ook er langzaam en door de repetitie op het eind van elke stanza voelt het nog langzamer. Daarom denk ik ook dat het een gedicht is voor meer ouderen mensen en niet voor kinderen of tieners. Het lijn “ik stier van dorst in 't zicht van stromend water" is voor mijn de meest interessant en belangrijk zin van het gedicht. Als je iets daar meer begint zullen mensen denken dat het de einde is of hoe erg om zo en manier te sterven. Maar eigenlijk gaat de gedicht niet over sterven maar over ouder te worden en dat is briljant in mijn mening. Maar op hetzelfde moment de tekst "bijt ouder worden jonger dan als kind" zegt niets tegenmijn en het spreekt mij niet aan. Misschien omdat ik nog steeds jong ben maar de zin is nog steeds vreemd. Voor mijn is het en nutteloze stuk van tekst die word herhaal 4 keer. Als ik deze gedicht leest krijg ik een soort van trieste gevoel dat ik langzaam ouder word en elke moment moet ik genieten. En dat ik nooit tijd terug kan winnen en dat de tijd dat ik krijg is de tijd dat ik heb. Daarom is het eigenlijk niet een gedicht voor kinderen. Dat is ook de verhaal van het gedicht, ouder worden en sterven. De gedicht gaat over een man die altijd denkt terug aan toen hij een kind was en hoe hij speelde. Nu op zijn laatste momenten van leven denkt hij terug en evalueert zijn leven. Daarom denk ik dat de "stromend water" zijn kinderen of kleinkinderen zijn omdat zij zijn nog jong en hij sterft als ze kijken. Ik kan verkeerd zijn maar dit is wat de gedicht betekent voor mij.

Mijn Vreind David

Ik vind dat deze gedicht heel mooie geschreven is. Iedereen zal weten dat het kan en hoogstwaarschijnlijk zal gebeuren. De manier waarop hij deze verhaal vertelt door het gedicht is heel vriendelijk, gelukkig maar ook trieste omdat je een goed vriend hebt verloren door tijd. De scene is ook heel goed gekeerd en hoewel het achtergrond is niet te veel belangrijk en niet veel beschreven. Doordat deze vriendschap op een vakantie gebeurt heeft het meer effect op ons. De regels wie spreekt mijn het meest aan zijn "En we hebben niet door dat wij die twee vrienden waren" Deze lijn was gecreëerd om je aan te spreken. Deze lijn is het conclusie van het hele gedicht. Als je het gelezen hebt dwingt je deze lijn je vragen aan je zelf te stellen en misschien terug aan je leven te kijken om te zien houweel vrienden je hebt verloren door stomme beslissingen en acties. Voor mij er is geen lijn in het gedicht dat nutteloos is want alles is en deel van het verhaal en geeft iets aan het gedicht. De gevoel dat ik krijg is een mix van alles, een beetje trieste, dan gelukkig etc. Meestal als ik de gedicht lees weet ik dat dit een deel van leven is. Vrienden maken, vrienden dan verliezen en opnieuw vrienden maken. In tegenstelling tot de anderen gedichten deze is heel eenvoudig. Er is geen diep betekenis tot het gedicht behalve dat alle vrienden goud zijn. De betekenis van het gedicht is wat het is, je zul vrienden maken en je zult ze verliezen dat is hoe het zal gaan dat is en deel van je leven.